Cennetin Sesi ya da SessizliÄŸi: Sound of Metal

Cennetin Sesi ya da SessizliÄŸi: Sound of Metal Sound of Metal (Metalin Sesi), yaklaÅŸan Oscar gecesinin de etkisiyle ÅŸimdilerde hak ettiÄŸi ilgiyi görse de ne yazık ki pek çoÄŸumuzun sinemada izleyemediÄŸi için filmin en güçlü anlatı araçlarından ses tasarımına “yeterince” hakim olamadığı talihsiz bir film olacak gibi görünüyor… /Archive/2021/4/1/214110791-cmt29-basak2-max.jpgYıllar sonra, küresel bir salgınla geçirdiÄŸimiz bu dönemin sinemasal etkilerinden bahsederken, göremediÄŸimiz veyahut gecikmeli olarak seyrettiÄŸimiz filmlerin yanına muhtemelen izleyebilsek bile ev ortamında gerçek doÄŸasına eriÅŸemediÄŸimiz eserleri de ekleyeceÄŸiz… Sound of Metal (Metalin Sesi), yaklaÅŸan Oscar gecesinin de etkisiyle ÅŸimdilerde hak ettiÄŸi ilgiyi görse de ne yazık ki pek çoÄŸumuzun sinemada izleyemediÄŸi için filmin en güçlü anlatı araçlarından ses tasarımına “yeterince” hakim olamadığı talihsiz bir film olacak gibi görünüyor…Yönetmen Dairus Marder’ın, yıllar süren çabaları ve iÅŸitme engellilerle kurduÄŸu temaslar sonucunda kardeÅŸi Abraham Marder ve ödüllü senarist Derek Cianfrance ile birlikte yazdığı Sound of Metal ilk bakışta, bir heavy metal davulcusunun bir anda kaybettiÄŸi iÅŸitme duyusu ve dolayısıyla deÄŸiÅŸen hayatına odaklanıyor gibi görünse de durum pek öyle deÄŸil. Zira Sound of Metal, anlatısının temelindeki ses tasarımı ile kurgusundaki ayrıntılarla öne çıkan ve bu baÅŸarısıyla da Oscar adaylığı elde eden bir film. Öyle ki filmin girizgahında aykırı tarzlarıyla karşılaÅŸtığımız davulcu Ruben (Riz Ahmed) ve sevgilisi Lou’nun (Olivia Cooke) verdiÄŸi rahatsız edici boyuttaki yüksek sesli metal konserinin hemen ardından sabah yine seslere odaklanan bir plan izliyoruz. Tanıştığımız hallerinin aksine daha sakin bir yaÅŸam sürdüren çiftin sabah sesleri, Ruben’in iÅŸitme duyusunu kaybettiÄŸi andan sonra duyamadığı ilk “sesler” oluyor ve filmin devamında sıklıkla karşılaÅŸacağımız bu ses kurgusu, Ruben’le baÄŸ kurmamıza olanak tanıyan unsur haline geliyor./Archive/2021/4/1/214057275-cmt29-basak-max.jpgÄ°nkâr olarak nitelendirebileceÄŸimiz iÅŸitme kaybını reddettiÄŸi ilk bölümden sonra kendisi gibi iÅŸitme engellilerden oluÅŸan bir topluluÄŸa katılmak zorunda kalan Ruben’in kabulleniÅŸ evresi de bu seçimiyle baÅŸlıyor. Her ikisi de ebeveynleriyle problemleri olan ve kendi deyimleriyle bir tür çingene hayatı sürdüren bu karakterlerin yollarının ayrılması ise öykünün ve haliyle Ruben’in yolculuÄŸunun asıl kırılma anını oluÅŸturuyor. Lou ile tanışana dek uyuÅŸturucu bağımlısı olan ancak zaman içerisinde bağımlılıklarını müziÄŸe ve Lou’ya yönelten Ruben, bu süreçte tüm bağımlılıklarını ardında bıraktığı bir yoksunluk içerisine de giriyor aynı zamanda. Ä°smini yazma biçiminden, alelade bir çöreÄŸe olan tepkisine kadar bir anda deÄŸiÅŸen hayatına duyduÄŸu öfkesine raÄŸmen “sağırlığı öğrenmeye çalışan” karakterimizle birlikte biz de bir bakıma sağır olmaya baÅŸlıyoruz. Seyircinin duyduÄŸu dünya ile Ruben’in dünyasını bu noktada birbirinden ayıran ve bilhassa masa planında, tıpkı Ruben gibi o dünyaya yabancılaÅŸmamızı ve onun iÅŸittiÄŸi biçimiyle algılamamızı isteyen yönetmen, suyun altında olduÄŸumuz hissiyatı veren uÄŸultularla ve sırttan kamera açılarıyla bu duyguyu destekliyor. KabulleniÅŸ evresinin temasına uygun bir biçimde, Ruben’in yeniden doÄŸuÅŸu gibi daha ziyade gün doÄŸumlarını görsel anlatısına eklemleyen film, topluluktan ayrılan karakterimizin yeni hayatını “cennet ve dinginlik” olarak tarif ediyor ki bu hayata geçiÅŸinin simgesi olan doÄŸum günü ÅŸarkısının sözleri de bu anlamda özel bir önem taşıyor. TopluluÄŸun lideri Vietnam gazisi Joe’nun (Paul Raci) Ruben’le yaptığı konuÅŸmayı finalle bütünleÅŸtiren film, böylelikle cennetin sessizliÄŸini yaÅŸamın seslerinden ve karmaÅŸasından uzak bir dünyaya tercih etmeyi öğrenen -ya da zorunda kalan- bir karakterin dönüşümünü an be an onunla birlikte deneyimlememizi saÄŸlıyor./Archive/2021/4/1/214106135-cmt29-basak1-en25-.jpgBu noktada Sound of Metal’in, öyküsünün kolaylıkla beslenebileceÄŸi bir damara raÄŸmen asla melodrama yüz çevirmediÄŸinin ve izleyiciyi salt karakteri anlamak dışında bir sonuca götürme gayreti içerisinde olmadığının da altını çizmek gerek. Duru üslubunu, ana karakterinin sakin ve gösteriÅŸten uzak oyunculuÄŸuyla tamamlayan film, Riz Ahmed’in Oscar adaylığı kazanan performansının meyvelerini toplamayı baÅŸarıyor. Ekseriyetle gözleri ve beden diliyle hayranlık uyandırıcı bir performans sergileyen Ahmed’in, yedi ay boyunca davul çalmayı ve iÅŸaret dilini öğrendiÄŸi bilgisini de verelim…Son olarak, ana karakterleri dışında yer alan oyuncularını tümüyle iÅŸitme engelli bireylerden seçen Sound of Metal’in, Riz Ahmed dışındaki en etkili kozunun söz konusu gerçeklik duygusundan kaynaklandığını ve seyircisini bu dünyaya davet etmek yerine, dahil ettiÄŸini de söylemeliyim. Sound of Metal, her yönüyle vaat ettiklerini yerine getiren fakat bundan da öte anlatım tercihleriyle kendisinin “ses hakkında bir film” olduÄŸunu bir an bile unutturmayan bir eser. Amazon Prime’de gösterilen filmi hala izlemediyseniz, hazır Oscar gecesi yaklaşıyorken ÅŸans verebilirsiniz…Puanım: 7.5/10 - [email protected]

Read more: https://www.turkish-media.com/forum/topic/675298-cennetin-sesi-ya-da-sessizligi-sound-of-metal/